Kruk symbolizuje niepokój, chorobę, śmierć, grzech, wojnę, herezję, rozkład, złe przeczucia, złe wróżby, fałszywość, proroctwo, wszechwiedzę, nadzi Obalenie mitu romantycznego bohatera. Rozrachunek Żeromskiego z narodową przeszłością – Rozdziobią nas kruki, wrony Świadomie wybieram Recenzja etiudy. Porównaj opowiadanie Stefana Żeromskiego i etiudę filmową. Etiuda filmowa reż. Jan Holoubek. Rozdzióbią nas kruki, wrony…. Tekst literacki czy etiuda filmowa? W przypadku książki Kroniki Żelaznego Druida 9. Rozdziobią nas Loki, wrony rok wydania to 2019. Oznacza to, że odpowiedź na powyższe pytanie jest taka, że książkę wydano w 2019, czyli 4 lata temu. Oznacza to także, że książka Kroniki Żelaznego Druida 9. Autor opowiadań: Stefan Żeromski. Tytuł: Rozdziobią nas kruki, wrony… Bohaterowie: Szymon Winrych, chłop, Moskale. Problematyka: krytyka do powstania stronnictwa konserwatywnego; negacja pozostawienia przez inteligencję chłopów samych sobie. Sam tytuł utworu może wskazywać na odwołanie do noweli Żeromskiego "Rozdziobią nas kruki i wrony". Podmiot liryczny mówi w imieniu zbiorowości, prawdopodobnie jest jej przewodnikiem, przedstawicielem. nonton film keluarga cemara 2 full movie. Jesteś w:Ostatni dzwonek -> Opowiadania Żeromskiego Impresjonizm to kierunek artystyczny, zapoczątkowany przez francuskich malarzy (Monet, Renoir, Degas, Manet), skąd pisarze zaadaptowali go na potrzeby literatury. Polega na zapisie ulotnych wrażeń z subiektywnego punktu odbiorcy. Rejestrował chwile ciągle zmieniającego się świata, wprowadzając technikę synestezji (łączenie ze sobą efektów dźwiękowych, kolorystycznych, zapachowych i dotykowych). Impresjonizm odnajdujemy w noweli w opisach przyrody. Choć natura jest tam opowiedziana ruchem, barwami i dźwiękami, to jednak te fragmenty nie są kolorowe i przyjemne. Żeromski zastosował ten kierunek do przedstawienia czytelnikowi jesiennego pejzażu, przygnębiającego i nacechowanego brakiem nadziei tak, by współgrał z opisywanymi zdarzeniami, podkreślał ich rangę: „Ponura jesień zwarzyła i wytruła (…) wszystko co żyło”. Chmury były tak gęste, że nie przepuszczały ani jednego promienia światła. Gnane przez wichry, przesuwały się szybko po niebie. Gdy w końcu „Skąpa jasność poranka rozmnożyła się po kryjomu”, odkryła płaski, rozległy i zupełnie pusty krajobraz. Padał siarczysty i gęsty deszcz „sypki jak ziarno”, a jego krople podrywał w locie wiatr: „niósł w kierunku ukośnym i ciskał o ziemię”. Głodny i zmęczony Winrych grzązł w głębokim błocie, usiłując prowadzić wóz i konie. Gdy zostaje zabity, jego ciało leży w kałuży. Natura potem „otula” go mgłą i wilgocią w chwili, gdy chłop zrzuca nieboszczyka i jego konia do dołu po kartoflach. Prócz impresjonizmu w opisie przyrody i krajobrazu, występują w noweli również inne prądy. Odnajdziemy tam: * realizm w partiach relacjonujących szczegółowo stan fizyczny i psychiczny wędrowca: „Przez dwie noce już czuwał i trzeci dzień wciąż szedł przy wozie. Buty mu się w rzadkim błocie rozciapały tak misternie, że przyszwy szły swoim porządkiem, podeszwy swoim porządkiem, a bose stopy w zupełnym odosobnieniu. Bardzo przemókł i przeziąbł do szpiku kości (…)”, * naturalizm w częściach stworzonych z dbałością o drobiazgi i naciskiem na szczegóły brzydoty świata i otoczenia, na biologiczność śmierci: „Szarpnął ją z całej mocy i okropnie złamał powyżej pęciny. Ból wprawił go we wściekłość tym większą. Rozjuszony, wściekłymi skokami rzucać się począł. Kość pękła na dwoje w taki sposób, że ostry i jak nóż śpiczasty jej kawałek przebił skórę i coraz bardziej, wskutek targania, ją okrawał”. Naturalizm to kierunek artystyczny, który zapoczątkował francuski pisarz Emil Zola. W swym szkicu krytycznym, zatytułowanym „Powieść eksperymentalna”, sformułował główne założenia naturalizmu. U światopoglądowych podstaw tego nurtu leże wiara, że ludzki świat podlega przede wszystkim biologicznym prawom natury: walce o byt, dziedziczeniu cech. Według tego, postępowanie człowieka, który jest integralną częścią natury, jest zdeterminowane biologicznymi popędami, instynktami, odruchami, a nie odczuwanymi emocjami. Jako technika pisarska naturalizm charakteryzuje się surowym opisem, zarzucaniem czytelnika makabrycznymi szczegółami, ponieważ nie dba o estetyczne wrażenia z lektury. Za cel stawia sobie obnażanie drastycznej prawdy o rzeczywistości. Do ekspresjonizmu odwołał się autor w relacji z tego, co działo się z ciałem Winrycha i konia po śmierci (bestialski atak wygłodniałych wron: „Wrony z wielką rozwagą, taktem, statkiem, cierpliwością i dyplomacją zbliżały się, przekrzywiając głowy i uważnie badając stan rzeczy. Szczególnie jedna zdradzała największy zasób energii, żądzy odznaczenia się czy nienawiści. Było to może zresztą po prostu namiętne odczuwanie interesów własnego dzióba i żołądka, czyli, jak przywykliśmy mówić, odwagi (co "było dawniej paradoksem, ale w nowszych czasach okazało się pewnikiem..."). Przymaszerowała aż do nozdrzy zabitego konia, z których sączył się jeszcze sopel krwi skrzepłej, okrytej błoną rudawą. Bystre i przenikliwe jej oczy dojrzały, co należy. Wtedy bez namysłu skoczyła na głowę zabitej szkapy, podniosła łeb do góry, rozkraczyła nogi jak drwal zabierający się do rąbania, nakierowała dziób prostopadle i jak żelaznym kilofem palnęła nim martwe oko trupa. Za przykładem śmiałej wrony ruszyły się jej towarzyszki. Ta preparowała żebro, inna szczypała nogę, jeszcze inna rozrabiała ranę w czaszce. Najbardziej przecież ze wszystkich odznaczyła się ta (należy jej się tytuł wrony "tej miary"), co zapragnęła zajrzeć do wnętrza mózgu, do siedliska wolnej myśli i zupełnie je zeżreć. Ta wstąpiła majestatycznie na nogę Winrycha, przemaszerowała po nim, dotarła szczęśliwie aż do głowy i poczęła dobijać się zapamiętale do wnętrza tej czaszki, do tej ostatniej fortecy polskiego powstania. Nim wszakże skosztowała warcholskiego mózgu i zdążyła osiągnąć tak zwany tytuł do sławy, spłoszył ją nowy przybysz, co zbliżał się niepostrzeżenie, chyłkiem, podobny do dużej, szarej bestii. Nie był to wcale poetyczny szakal, lecz człowiek ubogi, chłop z wioski najbliższej. Na działku, który odtąd miał do niego należeć na zawsze, znalazły się trupy - szedł tedy zabrać je stamtąd” i w opisie ograbienia ciała powstańca przez chłopa).Szybki test:Naturalizm w noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony” odnajdujemy:a) w opisach brzydoty i biologicznościb) w oskarżeniu autorac) w opisie przeżyć bohaterad) w opisach przyrody i krajobrazuRozwiązanieImpresjonizm w noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony” odnajdujemy:a) w wizjach przyszłości bohaterab) w opisach przeżyć wewnętrznych bohaterac) w opisach śmierci bohaterad) w opisach przyrodyRozwiązanieRealizm w noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony” odnajdujemy:a) w partiach opisujących stan fizyczny i psychiczny bohaterab) w opisach krajobrazówc) w opisach przeżyć bohaterad) w opisie głodnych ptakówRozwiązanie Zobacz inne artykuły:Doktor PiotrCzas i miejsce akcji opowiadania „Doktor Piotr”„Doktor Piotr” - stereszczenie opowiadaniaProblematyka opowiadania „Doktor Piotr”Charakterystyka głównych bohaterów opowiadania „Doktor Piotr”Kompozycja i struktura opowiadania „Doktor Piotr”„Doktor Piotr” - nowela czy opowiadanie?Konflikt między ojcem a synem w „Doktorze PiotrzeDominik Cedzyna jako przykład losów zrujnowanej szlachty w końcu XIX wieku w Królestwie PolskimPlan wydarzeń opowiadania „Doktor Piotr”Motywy literackie w opowiadaniu „Doktor Piotr”Najważniejsze cytaty opowiadania „Doktor Piotr”Rozdziobią nas kruki, wronyCzas i miejsce akcji noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”„Rozdziobią nas kruki, wrony…” - streszczenie noweliProblematyka noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”Charakterystyka bohaterów noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”Kompozycja i struktura noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”Symbolizm noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”Impresjonizm, naturalizm i ekspresjonizm noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”Plan wydarzeń noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”Motywy literackie w noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”Najważniejsze cytaty noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”SiłaczkaCzas i miejsce akcji opowiadania „Siłaczka”„Siłaczka” - streszczenie opowiadaniaGeneza opowiadania „Siłaczka”Problematyka „Siłaczki”Charakterystyka bohaterów „Siłaczki”Kompozycja i struktura „Siłaczki”Altruizm czy konformizm w „Siłaczce” ŻeromskiegoNarracja „Siłaczki”Plan wydarzeń „Siłaczki”Motywy literackie w „Siłaczce”Najważniejsze cytaty w „Siłaczce”InneStefan Żeromski - życiorysKalendarium twórczości ŻeromskiegoKrytyczne opinie o „Opowiadaniach” Stefana ŻeromskiegoBibliografiaPartner serwisu: kontakt | polityka cookies Test:Bijakowski ukończył:a) Akademię Medycznąb) Szkołę Głównąc) Uniwersytet Lwowskid) Uniwersytet WileńskiRozwiązanieNowela „Rozdziobią nas kruki, wrony” jest symbolem:a) poświęceniab) miłości do ojczyznyc) beznadziejnej walkid) wszystkie odpowiedzi są poprawneRozwiązaniePo przyjeździe do Obrzydłówka Obarecki był skłócony z:a) wójtem i karczmarzemb) proboszczem i sędziąc) aptekarzem i felczeremd) naczelnikiem poczty i sołtysemRozwiązanieWydanie której powieści pozbawiło Żeromskiego szans na otrzymanie literackiej Nagrody Nobla?a) "Dzieje grzechu"b) "Przedwiośnie"c) "Wiatr od morza"d) "Ludzie bezdomni"RozwiązanieMiejsce akcji noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony” to:a) przedmieścia Mławyb) okolice Warszawyc) okolice Nasielskad) wieś WółkaRozwiązaniePiotr Cedzyna z opowiadania „Doktor Piotr” jest doktorem:a) medycynyb) matematykic) chemiid) fizykiRozwiązanieGuwerner to:a) korepetytorb) pracownik biurowyc) dziedzicd) lokajRozwiązanieDominik Cedzyna ograniczył stawkę ludziom pracującym w cegielni z trzydziestu do:a) dziesięciu kopiejekb) dwudziestu pięciu kopiejekc) piętnastu kopiejekd) dwudziestu kopiejekRozwiązanieAkcja noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony” rozgrywa się:a) wiosną 1864 rokub) jesienią 1864 rokuc) zimą 1864 rokud) latem 1864 rokuRozwiązanieTuż przed śmiercią Winrych:a) odmówił modlitwęb) przeklął chciwego chłopac) przeklął Rosjand) błogosławił ojczyznęRozwiązanie Impresjonizm w noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony” odnajdujemy:a) w opisach śmierci bohaterab) w opisach przyrodyc) w wizjach przyszłości bohaterad) w opisach przeżyć wewnętrznych bohateraRozwiązanieW Szwajcarii Żeromski dostał posadę:a) antykwariuszab) bibliotekarzac) nauczycielad) korektoraRozwiązanie„Dział” to dla chłopa z noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony”:a) miedza oddzielająca jego pole od innychb) przydział miesięczny wódkic) ziemia przydzielona po carskiej reformie rolnejd) danina, którą musiał oddać rosyjskiemu zarządcyRozwiązanieRealizm w noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony” odnajdujemy:a) w partiach opisujących stan fizyczny i psychiczny bohaterab) w opisie głodnych ptakówc) w opisach przeżyć bohaterad) w opisach krajobrazówRozwiązanieW Polsce w 1895 roku wydano dwa zbiory opowiadań Żeromskiego, pierwszy zatytułowany po prostu „Opowiadania”, drugi „Rozdziobią nas kruki, wrony”, które autor wydał pod pseudonimem:a) Aleksander Głowackib) Litwosc) Kielczanind) Maurycy ZychRozwiązanieDominik Cedzyna okradanie biednych robotników nazywa:a) zbrodniąb) kradzieżąc) oszczędnościąd) przestępstwemRozwiązanieBijakowski początkowo zatrudnił zubożałego szlachcica i obywatela ziemskiego - Dominika Cedzynę na stanowisku:a) administratowab) zarządcyc) woźnicyd) dozorcyRozwiązanieStasia, gdy przybył do niej doktor chorowała już:a) dwa tygodnieb) tydzieńc) miesiącd) trzy dniRozwiązaniePrawdziwe imię Szymona Winrycha to:a) Aleksanderb) Andrzejc) Adamd) AlojzyRozwiązanieStasia pisała podręcznik do:a) chemiib) matematykic) fizykid) biologiiRozwiązanieŻeromski urodził się 14 października 1864 roku w Strawczynie koło:a) Lublinab) Kielcc) Radomiad) WarszawyRozwiązanieW opowiadania „Doktor Piotr” autor opisuje powstanie nowej warstwy społecznej -a) burżuazjib) mieszczaństwac) wolnych chłopówd) kleruRozwiązaniePierwszą żoną Żeromskiego była:a) Eliza Orzeszkowab) Maria Bocheńskac) Oktawia z Radziwiłłów Rodkiewiczowad) Anna ZawadzkaRozwiązanieObarecki był wrażliwy na:a) dym tytoniowyb) pogodową auręc) zapach medykamentówd) ludzi nadużywających alkoholuRozwiązanieOstatnia powieść Żeromskiego to:a) "Dzieje grzechu"b) "Popioły"c) "Przedwiośnie"d) "Ludzie bezdomni"RozwiązanieStasia Bozowska marzyła o studiach:a) medycznychb) prawniczychc) matematycznychd) filologicznychRozwiązanieGłówna problematyka „Doktora Piotra” dotyczy kwestii:a) obyczajowo-religijnychb) ekonomiczno-społecznychc) społeczno-politycznychd) etyczno-moralnychRozwiązanieDomowa rozrywka Obareckiego to:a) rozmowa z gospodyniąb) palenie cygarc) czytanie powieścid) pisanie wierszyRozwiązanieStasia Bozowska była wielbicielką:a) Helwingab) Kantac) Darwinad) FreudaRozwiązaniePiotr Cedzyna wyjechał z domu, gdy skończył:a) szesnaście latb) osiemnaście latc) siedemnaście latd) piętnaście latRozwiązanieMiejscem, w których rozgrywają się wydarzenia opowiadania „Doktor Piotr” jest:a) wieś Zalesieb) wieś Zabużec) wieś Zapłocied) wieś ZatorzeRozwiązanieNaturalizm w noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony” odnajdujemy:a) w opisie przeżyć bohaterab) w oskarżeniu autorac) w opisach brzydoty i biologicznościd) w opisach przyrody i krajobrazuRozwiązanieAkcja noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony” rozgrywa się w ostatnich tygodniach powstania:a) krakowskiegob) wielkopolskiegoc) listopadowegod) styczniowegoRozwiązanieRosjanie w noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony” tropili:a) buntujących się chłopówb) dezerterówc) uciekających powstańcówd) zbiegłych więźniówRozwiązanieW „Doktorze Piotrze” Żeromski nie krytykuje:a) pracy organicznejb) pracy u podstawc) idei zachodnioeuropejskichd) idei pozytywistycznychRozwiązanieBozowska była chora na:a) gruźlicęb) tyfusc) ospęd) choleręRozwiązanieGdy Piotr Obarecki powrócił do chorej ujrzał symbolizujące śmierć Stasi:a) pootwierane oknab) sanie z trumnąc) płaczkid) czarne chorągwieRozwiązanieŻeromszczyzną nazywamy:a) sposób kreacji bohatera w powieściach Żeromskiegob) całą twórczość Żeromskiegoc) dworek Żeromskiego w Kieleckiemd) styl i tematykę charakterystyczną dla twórczości ŻeromskiegoRozwiązaniePo powrocie do kraju majętny Bijakowski rozpoczął pracę:a) przy budowie drogi żelaznejb) przy budowie statków morskichc) w fabryce włókienniczejd) w fabryce wagonów kolejowychRozwiązanieObarecki obiecał parobkowi, że jeżeli wróci w ciągu sześciu godzin z lekarstwem, zapłaci mu:a) pięć rublib) dziesięć rublic) dwadzieścia rublid) trzydzieści rubliRozwiązaniePiotra Obareckiego poznajemy, gdy mieszka w Obrzydłówku:a) dwa latab) osiem latc) sześć latd) cztery lataRozwiązanieTeodor Bijakowski urodził się w Warszawie, na ulicy Krochmalnej w rodzinie ubogiego:a) kamieniarzab) krawcac) szewcad) szynkarzaRozwiązanieDoktor Paweł Obarecki na początku noweli wraca ze spotkania u:a) naczelnika pocztyb) aptekarzac) proboszczad) fleczeraRozwiązanieEpitetem „prorocy ciemnoty i metafizycy reakcji” określił Żeromski w noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony”:a) rosyjską administracjęb) zaborcówc) powstańców polskichd) konserwatywne stronnictwo stańczykówRozwiązanie„Głupim sentymentalizmem” Dominik Cedzyna nazywa:a) moralną postawę synab) synowską wizję przyszłościc) karierę Bijakowskiegod) poglądy PolichnowiczaRozwiązanieDoktor Piotr z opowiadania „Doktor Piotr” zrezygnował z kierowniczego stanowiska w:a) Angliib) Belgiic) Szwecjid) SzwajcariiRozwiązanieBijakowski kupił willę:a) na Wyspach Kanaryjskichb) nad Bałtykiemc) Nad Morzem Śródziemnymd) na wybrzeżu KrymuRozwiązaniePiotr Cedzyna po ukończeniu polskich szkół wyjechał na zagraniczne studia do:a) Paryżab) Zurychuc) Genewyd) BerlinaRozwiązanieGdy w Obrzydłówku rozeszła się wieść o praktyce Obareckiego:a) nasłano na niego kontrolęb) wypowiedziano mu lokumc) wybito mu szybyd) podpalono jego domRozwiązanieSzymona Winrycha napadła grupa:a) sześciu rosyjskich ułanówb) czterech rosyjskich ułanówc) dziesięciu rosyjskich ułanówd) ośmiu rosyjskich ułanówRozwiązanieAkcja opowiadania „Doktor Piotr” rozgrywa się:a) w latach 70. XIX wiekub) w latach 80. XIX wiekuc) w latach 90. XIX wiekud) w latach 60. XIX wiekuRozwiązanieŻeromski w noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony” oskarża:a) chciwych chłopówb) władze pruskiec) ludzi odpowiedzialnych za ciemnotę chłopówd) nieudolnych powstańcówRozwiązanieJuliusz Polichnowicz ukończył szkołę:a) rolnicząb) medycznąc) technicznąd) inżynierskąRozwiązanieGóra, którą Bijakowski kulił od Polichnowicza za sto rubli zwana była:a) Krowią Niedoląb) Kaczym Szczytemc) Świńską Krzywdąd) Końską DoląRozwiązaniePartner serwisu: kontakt | polityka cookies Motyw snu i widzenia w lekturach obowiązkowych z kontekstami Kontynuuj Czytanie → Szanowni, proszę, spójrzcie krytycznym okiem na prezentację, którą przygotowałam na szkolenie. Może zauważycie jakiś błąd, może umiecie mi zasugerować jakieś… Kontynuuj Czytanie → Polecam opracowanie Ballady Adama Mickiewicza w szkole podstawowej i ponadpodstawowej. Znajdą tu Państwo nie tylko zadania umożliwiające analizę i interpretację utworów, ale także coś uwspółcześniającego, kreatywnego, inspirującego. Kontynuuj Czytanie → Szanowni, bardzo zachęcam, abyście zechcieli zrecenzować moje opracowanie „Zemsty”. Zamierzam wystąpić z nim na konferencji metodycznej, więc szczególnie mi zależy… Kontynuuj Czytanie → Zapiski polonistki – blog o nauczaniu Szanowni, tym razem „Lalka” – najważniejsze zagadnienia dla zestresowanych uczniów . „Lalka” – najważniejsze… Kontynuuj Czytanie → „Balladyna” Juliusz Słowacki – Nietypowe streszczenie. Szanowni, zapraszam Państwa do zapoznania się z efektami pracy nad „Balladyną” Juliusza Słowackiego Kontynuuj Czytanie → Szanowni,niedawno publikowałam rozbudowaną propozycję omówienia II części „Dziadów”. Wywołała ona spore Państwa zainteresowanie. Postanowiłam więc wydzielić ER Ciemno wszędzie, głucho wszędzie,… Kontynuuj Czytanie → Szanowni, proszę spojrzeć na lapbook z „Zemsty”. To praca moich podopiecznych, którą zebrałam i przedstawiłam w postaci prezentacji w Canvie.… Kontynuuj Czytanie → Zadebiutowałam dziś w roli gościa na szkoleniu dla nauczycieli polonistów organizowanym przez Mazowieckie Samorządowe Centrum Doskonalenia Nauczycieli. Omówiłam swoje pomysły… Kontynuuj Czytanie → Moi mili, pozostałam przy Stefanie Żeromskim, ale tym razem opowiadanie dla szkoły średniej. Sugeruję zająć się rozrachunkiem z narodową przeszłością i… Kontynuuj Czytanie → Jesteś w:Ostatni dzwonek -> Opowiadania Żeromskiego O świcie w ponury, jesienny, deszczowy poranek Andrzej Borycki (jego pseudonim to Szymon Winrych) szedł obok wozu, poganiając stale konie, które ciągnęły furmankę. Od trzech dni maszerował w stronę Nasielska. Ubrany w przemoczoną odzież, właśnie wyjechał z zarośli na polną drogę. Przemarznięty i zmęczony, stąpał bosymi nogami po ziemi, ponieważ jego buty pozbawione były podeszew. W niczym nie przypominał: „byłego prezesa najweselszej pod księżycem konfraterni tak zwanych śrubstaków, dawnego Jędrka, króla i padyszacha syren warszawskich'?”. Butelka po wódce była już pusta, a głodne i zmęczone konie, posuwały się naprzód coraz wolniej. Zwierzęta ciągnęły ciężki, drabiniasty wóz, na którym, pod gałęziami, chrustem i słomą ukryte były sztucery, karabiny i pałasze, które bohater miał dostarczyć dla oddziału powstańczego stacjonującego w okolicach Nasielska. Konie do transportu, pochodzące ze znakomitej pociągowej rasy, wypożyczył od gospodarza z okolic Mławy. Latem przewożenie nie sprawiało takiego trudu, jak jesienią. Wówczas Szymon mógł przespać się w leśnych gąszczach, a konie pasły się w tym czasie na łące. Tym razem przez całą drogę miał nadzieję, że ktoś zmieni go w wyczerpującej „akcji”, lecz się mylił. Tylko on wierzył jeszcze w celowość swych poczynań, starając się, by koledzy także podzielali ten zapał: „Jeżeli kto jeszcze na tej ziemi walczył w całym i zupełnym znaczeniu tego słowa, to on, Winrych”. Idąc przy koniach i rozmyślając, nagle ujrzał z oddali nadjeżdżające rosyjskie wojsko. Zawrócił prędko wóz i, trzymając się koni, zaczął uciekać. Wkoło były puste pola. Gdy mundurowi dostrzegli mężczyznę, z szeregu wojska do Winrycha podjechała grupa ośmiu rosyjskich ułanów, którzy oddzielili się od reszty, otaczając przerażonego bohatera. Szymon jednemu ze swych koni ściągnął kantar (uzdę do uwiązywania zwierzęcia) i chomąto, po czym przytulił się do jego szyi. Ułani zaś, zrzucając lancami z wozu chrust i gałęzie, zobaczyli pochowane sztucery. Natychmiast sięgnęli po zawieszone na plecach karabiny i wycelowali w mężczyznę. Mimo, iż prosił o darowanie życia, lancami rozpłatali mu brzuch. Jeden złamał mu dekę piersiową (kość piersiowa, mostek), inny strzelił w głowę, lecz kula trafiła w czaszkę konia, ponieważ ranny Szymon właśnie osuwał się na ziemię. Zwierzę zginęło od razu, padając na nogi umierającego powstańca. Moskale przeszukali powstańcowi kieszenie. Zdenerwowani brakiem wartościowych przedmiotów i banknotów, rozbili mu na głowie pustą butelkę po wódce, zmasakrowali twarz, wzięli po kilka sztuk pałaszów belgijskich i pojechali dołączyć do oddziału. Ponieważ tropili oddział uciekających powstańców, z braku czasu nie mogli zabrać wszystkiego. Padający deszcz na chwilę ocucił konającego Winrycha, który ostatkiem sił odmówił słowa modlitwy, po czym skonał. Drugi z jego koni, pochylając się nad bohaterem, poczuł krew. Zaczął wierzgać kopytami, chcąc się uwolnić z zaprzęgu. Tylna noga wpadła mu w szprychy przedniego koła wozu, a wskutek szarpnięcia złamała się. Kość wyszła na zewnątrz, przebijając skórę. Każdy ruch konia przecinał powłokę naskórka wokół nogi, ukazując obdartą piszczel. Nazajutrz nad martwym powstańcem i zastrzelonym koniem zaczęło krążyć przywołane zapachem padliny stado wron. Jeden z ptaków usiadł na koniu, wydłubując dziobem oko. W ślad za nim podążyły inne wrony. Otoczyły ciała i zaczęły je nieustannie dziobać. Jedna z nich zaczęła wyszarpywać kawałki mózgu bohatera. Dopiero ubogi chłop, nadchodzący ze strony najbliższej wsi, przegonił okrutne ptaki. Przyszedł uprzątnąć trupy ze swojego działku (ziemia przydzielona po carskiej reformie rolnej). Obdarł Winrycha z łachmanów i butów, zabrał część broni i udał się do wsi, by po krótkim czasie wrócić po resztę. Gdy już wszystko przeniósł, przyprowadził parę swych koni. Ocalałe zwierzę Szymona wyprzągł z wozu, postanawiając je udusić. Założywszy linkę na szyję, przywiązał jej końce do orczyków swych koni, po czym pogonił je w przeciwne strony. Pętla się zacisnęła, lecz zwierzę nie udusiło się. Wtedy chłop zdjął mu pętle z szyi. Noga konia wyglądała „ohydnie” – piszczel była pozbawiona skóry. Przybysz 1 2 Szybki test:Prawdziwe imię Szymona Winrycha to:a) Aleksanderb) Alojzyc) Andrzejd) AdamRozwiązanieTuż przed śmiercią Winrych:a) przeklął chciwego chłopab) błogosławił ojczyznęc) przeklął Rosjand) odmówił modlitwęRozwiązanie„Dział” to dla chłopa z noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony”:a) ziemia przydzielona po carskiej reformie rolnejb) przydział miesięczny wódkic) miedza oddzielająca jego pole od innychd) danina, którą musiał oddać rosyjskiemu zarządcyRozwiązanieWięcej pytań Zobacz inne artykuły:Doktor PiotrCzas i miejsce akcji opowiadania „Doktor Piotr”„Doktor Piotr” - stereszczenie opowiadaniaProblematyka opowiadania „Doktor Piotr”Charakterystyka głównych bohaterów opowiadania „Doktor Piotr”Kompozycja i struktura opowiadania „Doktor Piotr”„Doktor Piotr” - nowela czy opowiadanie?Konflikt między ojcem a synem w „Doktorze PiotrzeDominik Cedzyna jako przykład losów zrujnowanej szlachty w końcu XIX wieku w Królestwie PolskimPlan wydarzeń opowiadania „Doktor Piotr”Motywy literackie w opowiadaniu „Doktor Piotr”Najważniejsze cytaty opowiadania „Doktor Piotr”Rozdziobią nas kruki, wronyCzas i miejsce akcji noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”„Rozdziobią nas kruki, wrony…” - streszczenie noweliProblematyka noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”Charakterystyka bohaterów noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”Kompozycja i struktura noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”Symbolizm noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”Impresjonizm, naturalizm i ekspresjonizm noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”Plan wydarzeń noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”Motywy literackie w noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”Najważniejsze cytaty noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”SiłaczkaCzas i miejsce akcji opowiadania „Siłaczka”„Siłaczka” - streszczenie opowiadaniaGeneza opowiadania „Siłaczka”Problematyka „Siłaczki”Charakterystyka bohaterów „Siłaczki”Kompozycja i struktura „Siłaczki”Altruizm czy konformizm w „Siłaczce” ŻeromskiegoNarracja „Siłaczki”Plan wydarzeń „Siłaczki”Motywy literackie w „Siłaczce”Najważniejsze cytaty w „Siłaczce”InneStefan Żeromski - życiorysKalendarium twórczości ŻeromskiegoKrytyczne opinie o „Opowiadaniach” Stefana ŻeromskiegoBibliografia Partner serwisu: kontakt | polityka cookies Profil autora Stefan Żeromski Urodził się 14 października 1864 roku w Strawczynie. Pochodził ze zubożałej szlachty polskiej herbu jelita. Był jednym z najwybitniejszych polskich pisarzy. Czterokrotnie był nominowany do literackiej nagrody Nobla. Zmarł 20 listopada 1925 roku w Warszawie. Testy z lektur Stefana Żeromskiego (3) Syzyfowe praceRozwiąż testSiłaczkaRozwiąż testRozdzióbią nas kruki, wrony...Rozwiąż test

rozdziobią nas kruki wrony test